Masalların eğitimde yeri önemlidir, bir olayı anlatan masalın sonunda bu olaya bağlı olarak verilen ders dinleyeni etkiler. Dinleyen anlatılan masaldaki karakter ile özdeşleşir, kendini gözlemler, yanlışı varsa düzeltir, yeni bir şey öğrenir. Yaşadıklarımızla dinlediklerimizle, deneyimlerimizle temel ilkeler ediniriz. Masallar ne yazık ki eskiden olduğu gibi gözde değil.  Medya denen masal artık o güzelim masalların yerini aldı.

         Annemden çocukluğumda dinlediğim masalları unutamam, onları torunuma anlattığım olmuştur. Hatta bir keresinde o masalı dinledikleri ortamı da anlatmıştı annem. Büyük bir battaniyenin etrafına dizilmiş çocuklar ısınmak için battaniyeyi bellerine doğru çekiştirirler bir yandan da büyüklerin anlattığı masalları dinlerlermiş. Dahası o battaniyenin altında orta yerde, kapalı bir kapta için için yanan köz ile ısınırlarmış. Kış gecelerinde komşudan komşuya iletilen ateş iyi komşuluk ve dayanışma örneğiydi o zamanlar. Bugün hala acele eden kişilere söylenen "ateş almaya mı geldin" sözü sanırım o günlerden kalmadır.

        Masallar dilden dile geçer, ağızdan ağıza yayılır, bazı değişikliklere de uğradığı olur.

         Annemden dinlediğim bu masalı özüne sadık kalarak yazdım. Çıkarılacak ders özetle şudur; başınıza gelen bir kötü olay sizi yıldırmasın, her şer içinde bir ders, bir iyilik taşır.

        Gelelim masala: 

        Ülkenin birinde çok kötümser bir padişah varmış. Yanında onu destekleyen vezirleri... Bir gün padişah yaptığı bir iş sırasında bir parmağını kaybetmiş. Vezirlerden biri "her işte bir hayır vardır padişahım" demiş. Padişah sinirlenmiş "bunda ne hayır olabilir, atın şunu zindana" demiş. Vezir zindana atılmış. Olaydan kısa bir süre sonra Padişah ve yakınları Afrika'da çıktıkları bir seferde bir yerli kabileye esir düşmüşler. Kabile reisi yanındakilere kesin bunları kaynatın, pişirin yiyelim demiş. O kabile de özürlü olanlar kurban edilmezmiş. Bu nedenle padişah bir parmağı eksik olduğu için azledilmiş.

         Ülkesine döner dönmez zindana attırdığı kişiyi huzuruna çağırmış, haklıymışsın demiş. Parmağımı kaybettim ama bu sayede canımı kurtardım.

        Vezir de yine "Her şerde bir hayır vardır." demiş. "Ben de zindana düşmeseydim şimdi o kabileye yemek olmuştum".

      Medya denen masalda da bu dersi çıkaracak çok örnek görmüyor muyuz?

"hunak khayr fi kuli sharin".