Mardin´de hayata gözelerini engelli açan, ama tüm engellere meydan okuyan, bir çok engelsizin yapamadığı, etkinlik ve başarılara imza atan Dılyar Kavak´ın öyküsünü haberleştirmek istedim.
Dılyar´ın sol kolu çalışıyor. Bir de piyano çaldığı zaman sağ el şehadet parmağı. Yaşamını annesi Cihan, Babası Ercan ve kız kardeşi Asmin´in sınırsız desteği ile sürdürüyor. Tesadüf sonucu Dılyar´ın hikayesini iki yıl önce duymuştum. Gittiği okulda öğretmeninin Dılyar´ı engelinden ötürü kabullenemeyişinden ailenin şikayetine tanık olmuştum
Dılyar okulunu değiştirmiş, yeni okulunda hem derslerinde hem de okulun sosyal, sportif ve diğer etkinliklerinde başarılı bir yola koyulmuş, emin ve güvenli adımlarla ilerliyor.
Dılyar´ın annesi Cihan hanımla sanal ortamda yıllar sonra selamlaştık. Dılyar´ı sordum. Çok başarılı yanıtını aldım. Söyleşi teklifime, Dılyar´ın onayı olursa neden olmasın dedi.
Ve Dılyar ile oturdukları evde buluştuk. Ercan Kavak ve Cihan Kavak Mimar. Kendi düzenlerini kurmuş, bir çok angarya düşünceden uzak, yaşamlarını toplumsal duyarlılığa ve çocuklarına adamış bir çift.
Dılyar ile söyleşimize nasıl başlayacağımıza ve nerede biteceğine dönük tereddüt ya da kaygılarım vardı. Dılyar ile yan yana oturup sohbete başlayınca bu düşüncemin yersiz olduğuna tanık oldum.
Dılyar, vücudundaki engeli kat be kat aşacak, örtecek tatlı bir dile, kıvrak bir zekaya ve başarı için yaratılmışlığa sahip bir kız.
Dılyar kendini anlatır mısın?
Dılyar: 2002 yılında doğdum. Sol kolum çalışıyor. Bedensel engelliyim. Yaşıtlarımdan okula bir yıl geç başladım. Öğretmenim beni kabullenememişti. Hayatımda unutamayacağım bir sıkıntıydı.
Okula gidemiyordum. Annem ders kitap ve materyalleri alıp eve getirdi. Ve ben okuma-yazmayı evde öğrendim.
Şu anda Kasimiye Ortaokulunda 7 sınıf öğrencisiyim.
Okulda Karşılaştığın sorun var mı?
Dılyar: Okulum çok iyi. Arkadaşlarım çok uyumlu ve öğretmenlerim beni çok seviyor. Bu da beni hayata bağlıyor. Okulumda engelli rampası ve annemin desteği ile engelli klozeti yapıldı. Bende arkadaşlarımı ve öğretmenlerimi hem çok seviyor hem saygı duyuyorum. Hayatta en önemli şeyin saygı olduğuna inanıyorum.
Çarşı- Pazar´da sıkıntı yaşıyor musun?
Dılyar: Çarşı ve pazarda engelsizler de sorun yaşıyor. Biz engellilere kaldırımlarda, bir çok binada ve yerde yaşama hakkı tanınmıyor. Kaldırımlarda rampa yapılmış, engelsizler zor kullanıyor. Kaldırımlar araç parkına dönüşmüş. Rampaları yapmışlar, sadece yapmışlar. Yani rampa yaptık demek için. Biz engellileri düşünmeden.
Yüzme sporuna ilgi nasıl doğdu?
Dılyar: Yüzme şampiyonalarına katılmış bir arkadaşım var. Komşumuz aynı zamanda. Ondan etkilendim. Ve annemle bunu konuştuk. Başarabileceğimi söyledim. Annem bana inandı. Özel yüzme dersleri aldım. Yüzme öğretmenim çok iyi ve sabırlı. Ben de kararlı davrandım. Ve tek kolla yüzmeyi öğrendim. Olimpik havuz olmadığı için bir otelin havuzunda yüzüyorum. Müthiş bir duygu. Suyun içinde kendimi çok özgür ve mutlu hissediyorum. Okulda yetenek yarışmasında birinci oldum.
Eğitimde hedefin var mı?
Dılyar: Elbette var. Uzun uzun düşündükten sonra gelecekteki mesleğimi seçtim. Psikoloji okumak istiyorum. Neden psikoloji derseniz? İnsanlara küçük şeylerle mutlu olabileceklerini anlatmak için. Mutlu olmak için zengin veya makam sahibi olmanın gerekmediğini, mutluluğun bir ruh bir anlayış olayı olduğunu anlatmak için. Birde psikolog olursam ayağa kalkmam gerekmeyecek. Oturduğum yerden insanlarla diyalog kurabileceğim..
Piyano kimin? Sen mi çalıyorsun?
Dılyar biraz mahcup, biraz da gururlu bir tavırla. Evet ben çalıyorum. Sol kolum sağlam. Bedensel engelliyim. Sol elimi kullanarak piyano çalıyorum. Sağ elimin şehadet parmağı da sağlam. Piyano çalarken onu da kullanıyorum. Bu alanda da kendimi geliştirmeyi hedefliyorum. Hayalim Mardin Artuklu Üniversitesi Bünyesindeki Dinler ve Diller Korosunda piyano çalmak ve Mardin´in kültürel değerlerine katkı sağlamak. Hayatta hiçbir engelin azmin önünde duramayacağını göstermek istiyorum.
Engelli çocukları olan ailelere mesajın var mı?
Dılyar annesine ve babasına bakıyor tebessüm edip. Annem, babam gibi olsunlar der gibi. Sonra ekliyor. Aileler engelli çocuklarını kabullenmelidir. Birlikte yaşamak istiyorlarsa. Yol göstersinler, rehber olsunlar. Zaman zaman da çocuklarını kendi hallerine bıraksınlar. Gerisi kendiliğinden gelir.
İyi yüzüyorsun. Hedefi var mı?
Dılyar: Evet iyi yüzüyorum. Ve her geçen gün kendimi geliştiriyorum. Türkiye Bedensel Engelliler Yüzme müsabakalarına katılmak ve derece almayı hedefliyorum Bunu başarabileceğime inanıyorum. Tek kolumun çalışması beni zorluyor. Ama başaracağım.
Bedensel engeli olmayanlara ve yetkililere mesajın var mı?
Dılyar: Herkesin bir engelli adayı olduğu unutulmasın ve kimse bize acımasın. Sosyal yaşam içinde önümüzdeki engelleri kaldırsınlar, bize çalışma, üretme ve toplumsal yapı içinde sadece tüketen bireyler olarak bizi görmesinler. 3 Aralık Dünya Engelliler günü yaklaştı. Biz tören ve bir gün anılmak istemiyoruz. Bize yanlarında olma, hayata tutunma imkanı tanısınlar. En büyük tören bu olur bizim için.
Söyleşiyi tamamladım. Dılyar´a fotoğrafını çekebilir miyim dedim. Dılyar elbette. Benim ve annemin yaşam felsefesini de söyleyeyim. Bedenler engelli olabilir, önemli olan gönüllerin engelsiz olmasıdır. Benim gönlüm engelsizdir. Tüm insanlara, doğaya ve dünyamızı paylaştığımız canlılara gönlümde yer var.
Herkes gönül gözünü açık tutarsa toplum olarak mutlu ve umutlu yaşarız.
Dılyar ile yaptığım söyleşi gerçekten çok anlamlı.
Aile desteğinin, sabrın, azmin ve iradenin neler yapabileceğine tanık oldum.
Başarılar Dılyar.
Gönül gözün hep açık olsun?
Editor : HaberPanelim.com
